عده اي از روانشناسان و برنامه نويسان راياته اي با مطالعات بسيار ‚ توانستند برنامه اي راياته اي براي تعيين جنسيت نويسندگان بر اساس آثارشان طراحي كنند آنان مي گويند نويسندگان زن بيشتر در باره روابط صحبت صحبت مي كنند و نويسندگان مرد بيشتر در باره اجسام . زنان نويسنده ضماير ( من ‚ تو ‚ مال خودم و …. ) بيشتر سود مي برند و مردان نويسنده بيشتر به لغاتي رغبت نشان مي دهند كه يك اسم را مشخص ( يك ‚ اين ‚ آن و … ) و يا كميت آنها را بيان كند . اين برنامه كه هم براي داستانها و نوشته هاي غير داستاني كار برد دارد در نخستين آزمايشها ‚ 80 درصد موفقيت داشته ولي نويسندگان برنامه دقت آن را 98 در صد مي دانند .