عده اي از روانشناسان و برنامه نويسان راياته اي با
مطالعات بسيار ‚ توانستند برنامه اي راياته اي براي
تعيين جنسيت نويسندگان بر اساس آثارشان طراحي كنند آنان
مي گويند نويسندگان زن بيشتر در باره روابط صحبت صحبت مي
كنند و نويسندگان مرد بيشتر در باره اجسام . زنان
نويسنده ضماير ( من ‚ تو ‚ مال خودم و …. ) بيشتر سود مي
برند و مردان نويسنده بيشتر به لغاتي رغبت نشان مي دهند
كه يك اسم را مشخص ( يك ‚ اين ‚ آن و … ) و يا كميت آنها
را بيان كند . اين برنامه كه هم براي داستانها و نوشته
هاي غير داستاني كار برد دارد در نخستين آزمايشها ‚ 80
درصد موفقيت داشته ولي نويسندگان برنامه دقت آن را 98 در
صد مي دانند .